Werkbezoek: Afghanistan

In Dubai ontmoet je regelmatig diverse mensen die naar allemaal exotisch klinkende locaties op werkbezoek moeten. Het Midden Oosten neemt een zeer centrale locatie in voor vele bedrijven. Dus werkbezoeken aan landen in Afrika, Qatar, Bahrein en Koeweit, Saudi & Iran is voor een aantal werkenden onder ons redelijk normaal.

Sinds maart werk ik bij een Zwitsers bedrijf nog geheel in private handen en waar wereldwijd ruim 5000 man werken. Voordat ik er ging werken had ik er zelf nog nooit van gehoord. Ze zijn met name werkzaam in door (burger)oorlog geteisterde gebieden in de wereld. Te denken valt aan Afghanistan, Irak, de Balkan, Sudan, Ivoorkust en Tjaad. In Kosovo heeft de NAVO bijvoorbeeld nog steeds zo’n 15.000 man gestationeerd. De diverse business units zijn gespecialiseerd in transport (zee, land en luchtvervoer), catering, brandstof, retail en ondersteunende diensten, zoals de bakkerijen en constructie. De klanten zijn met name de Verenigde Naties (VN) en het ‘International Security Assistance Force’ (ISAF). Zelf ben ik business unit controller voor de transport divisie (voor container vervoer via zee en land) en retail. De retail afdeling opereert zo’n 34 winkels in de Balkan (Kosovo, Macedonië en Bosnië) en Afghanistan. Producten die in de winkels liggen zijn: levensmiddelen (frisdranken, drank, snoepgoed, instant noedels e.d.); verzorgingsproducten; elektronica (i-pods en camera’s e.d.), schoenen, sportkleding, outdoorkleding, boeken etc. En als je het rijtje landen bekijkt waarin we opereren, dan begrijp je al snel dat het bedrijf een aantal extra uitdagingen heeft, omdat de locaties niet altijd even makkelijk bereikbaar zijn.

Beveiliging op het personeelskamp & Massoud roundabout (suicide bomber roundabout)

Voor mijn werk ben ik begin juni een week naar Afghanistan geweest. Een eerste werkbezoek aan, zeg maar een niet zo standaard bestemming. Vooraf ben ik uitgebreid gebriefed door collega’s die regelmatig die kant op reizen en de hele week ben ik met de general manager Simone van de retail winkels op pad gegaan. Doel van de week was om een goede indruk te krijgen van de winkels en de omgeving waarin die zich bevinden. Binnen het militaire jargon worden de winkels PX genoemd. Een naam die lang geleden is ontstaan toen de post nog werd vervoerd per paard en de paarden gewisseld werden voor de lange afstanden die overbrugd moesten worden. PX staat voor postal exchange en de naam PX is wereldwijd nog steeds de standaardnaam voor een winkel op een militaire basis. Kabul zelf ligt op 1800m hoogte en is omringd door prachtige bergtoppen die begin juni nog besneeuwd waren. Zeker ten opzichte van Dubai is alles rond Kabul erg groen en een zeer aangename temperatuur van rond de 24C overdag. Bij aankomst opgehaald door de vaste chauffeur en twee extra busjes met beveiligingsmannen. Ritten van en naar het vliegveld worden gezien als risico voller. De accommodatie en werkterreinen van al het personeel zijn ook goed beveiligde kampen. Identificatie met behulp van je bedrijfspas is verplicht en geadviseerd wordt om altijd je paspoort bij je te hebben. Het is in Kabul relatief rustig, weinig aanslagen en geen raketaanvallen, maar met de komende verkiezingen verwacht men wel wat meer onrust.

In Kabul heb ik in totaal 5 kampen bezocht waar zich onze winkels bevinden en winkels van onze concurrenten. Verder heb ik het enorme magazijn en distributie centrum bekeken en de bakkerij waar heel veel brood wordt gebakken voor diverse troepen in Afghanistan. Erg grappig om te zien is dat de kampen in Kabul soms net kleine dorpen zijn met netjes aangeveegde straatjes met perkjes met bloemen en banken. Helaas kon ik uiteraard geen foto’s maken in de kampen zelf en veel foto’s zijn al rijdend uit de auto gemaakt. In Kabul liggen de kampen zeer verspreid over de stad. Bezocht heb ik het ISAF Head Quarter, Franse kamp, Italiaanse kamp, en twee Amerikaans kampen. Naast de werkbezoeken, hebben mijn collega’s me ook Kabul city laten zien. Uiteraard voor zover de veiligheid dat toelaat. Bezocht hebben we de Kabul ‘City Mall’, dit is een overdekt winkelcentrum, met allemaal kleine winkeltjes. Verder kunnen de expats zelfs in Kabul hun eigen vertrouwde westerse producten kopen in, ja-wel-hij-bestaat-echt, de ‘Afghan Spinneys Supermarket’ (de Albert Heijn van Dubai en dus ook van Afghanistan). Tijdens het touren door de stad nog een niet zo prettige spraakverwarring aangehoord tussen collega’s. We moesten wat post ophalen en hadden afgesproken bij een kruispunt na de rotonde wat de ene collega de ‘suicide bomber roundabout’ noemt. De collega aan de andere kant van de telefoon verstond dat er net een zelfmoord aanslag was gepleegd, paniek dus. En ze begreep er helemaal niets van. Net als in Dubai krijgen lokaties in Kabul dus ‘bijzondere’ bijnamen die als landmark gebruikt worden. Als afluiter van mijn tijd in Kabul zijn Simone (general manager – Afghanistan) en Salvie (regional manager – Afghanistan) een kopje thee gaan drinken in het luxe hotel Serena Kabul. Dit hotel is zo’n 2 jaar terug zwaar beschadigd bij een aanslag en lijkt het een enorm fort, die van binnen enorme rust uitstraalt. Een enorm contrast met alles wat achter de hotelmuren te vinden is.

      

Na Kabul van dichtbij gezien te hebben, zijn we naar Kandahar gevlogen. Kandahar ligt in het zuid-oosten van Afghanistan in het midden van Taliban land, ongeveer een uur vliegen vanaf Kabul, midden in de woestijn. De temperaturen zijn vergelijkbaar met Dubai. Naast het internationale vliegveld van de stad is een grote militaire basis opgebouwd (KAF – Kandahar Air Field), waar alle ISAF troepen zich op een plek geconcentreerd hebben, ongeveer 15.000 militairen zijn daar gevestigd, samen met al het ondersteunde personeel en alle bedrijvigheid eromheen zijn er denk ik minimaal 20.000 – 25.000 mensen gevestigd. Vanuit KAF worden de diverse kampen van voorraden voorzien en manschappen, zoals bijvoorbeeld kamp Holland in Uruzgan.

Van Kabul naar Kandahar zijn we met een gewone commerciële vlucht gegaan. Mijn collega Simone neemt dan altijd nieuwe voorraden mee als cargo, aangezien dit goedkoper is dan regulier versturen. Wij kwamen met zijn 2 op het vliegveld aan, inclusief 250kg aan bagage :). In Kandahar uiteraard weer opgehaald met een escorte. Alle mannen die bij het beveiligingsbedrijf werken die we hebben ingehuurd, zijn veelal oud militairen. Heb geen idee hoe militairen van het Franse vreemdelingenlegioen eruit zien, maar dat idee krijg ik altijd bij die beveiligingsmannen.

Met Salvie, een Filipijnse collega in Serena hotel. Zser, de chauffeur van Simone en 250kg

Bij aankomst in Kandahar ingecheckt in een hotel op het kamp. En in KAF was heel goed te zien, dat een ministad heel snel wordt opgebouwd door middel van containers. Het hotel bestond bijvoorbeeld ook uit containers. Van mijn collega uitleg gekregen over het alarm en wat te doen als die afgaat. KAF is namelijk nog steeds af en toe doelwit van de Taliban met raketaanvallen. De bunker om te schuilen was gelukkig dichtbij. Verder is elk gebouw omringd door zogenaamde ‘texas barriers’. Grote betonnen muren, om de impact van een raket zo veel mogelijk te beperken. Je kan goed zien dat KAF goed beveiligd wordt vanuit de lucht door Apache helikopters die boven het kamp cirkelen om eventuele raket aanvallen te onderscheppen. Mij was gelukkig verzekerd dat het heel lang geleden was dat een raket werkelijk het kamp had geraakt en tijdens mijn bezoek is het gelukkig niet gebeurd. KAF is een zeer groot kamp, waar het denk ik redelijk levendig is voor de militairen zelf. Er zijn diverse winkels, coffee shops en zelfs de Burger King, Subway en Pizzahut zijn er te vinden. Tussen de diverse nationaliteiten worden regelmatig sporttoernooien georganiseerd, zoals een voetbaltoernooi. Je zit opgesloten op zo’n kamp en de verveelheidsfactor is redelijk groot, dus heel veel meer doen kan men ook niet. Onze eigen winkel heeft ook nog een broodjeszaak, vergelijkbaar met ‘Paul’ in Dubai, met een mooi terras. Heerlijke belegde broodjes, croissants en cappuccino’s zijn hier verkrijgbaar. De militairen worden geheel verzorgd door het leger, maar als men voor zeer lange tijd is uitgezonden heeft men sterk de behoefte aan ander eten en drinken. Een ‘simpele’ broodjeszaak is dus een gat in de markt in KAF.

Onze eigen koffie bekers van de ‘DeliKAF’ & een hotelkamer in een container

      

Simone, samen met Joanne de storemanager van ‘DeliKAF’ en weer wachten op het vliegveld voor de vlucht naar Kabul.

Het bezoek was zeer interessant. Mijn werk lokatie blijft Dubai en af en toe zal ik korte bezoekjes moeten maken aan Afghanistan en Kosovo. Verder waarderen mijn collega’s het heel erg als er ‘bezoek’ van het hoofdkantoor uit Dubai langskomt om te kijken hoe het er in Afghanistan aan toegaat. Zeer waardevol was het om te zien hoe de locaties er werkelijk uit zien en dat het een grote logistieke uitdaging is om alle producten in Afghanistan te krijgen op de diverse locaties in het land. Wegen zijn slecht begaanbaar, in de winter een dik pak sneeuw op de weg en daar bovenop nog de zeer onveilige situatie in delen van het land.  Overvallen op trucks die uit veiligheidsoogpunt uiteraard in konvooien rijden is niet ongebruikelijk. Veel locaties zijn dus alleen maar te bevoorraden via de lucht.